در دنیای مد ، پارچه خیلی بیشتر از یک ماده است - این جوهر است که ظاهر ، احساس و عملکرد لباس هایی را که می پوشیم تعریف می کند. پارچه پوشاک پایه و اساس هر تکه پوشاک است و درک تفاوت های ظریف این مواد می تواند رویکرد فرد را به طراحی و خرید لباس تبدیل کند.
پارچه به عنوان نقطه شروع برای هر پوشاک عمل می کند. این تعیین می کند که چگونه یک قطعه می چسبد ، چگونه در برابر پوست احساس می شود ، و در نهایت ، چگونه درک می شود. چه برای یک قطعه مناسب و یا لباس روزمره باشد ، انتخاب پارچه هم برای فرآیند طراحی و هم برای پوشیدن پوشاک از اهمیت اساسی برخوردار است.
وقتی به پارچه در مد فکر می کنیم ، اغلب ویژگی های زیبایی شناختی آن را در نظر می گیریم - متن ، رنگ و الگوی. با این حال ، پارچه ها نیز برای ویژگی های عملکردی خود انتخاب می شوند. قابلیت تنفس ، دوام ، کشش و خاصیت رطوبت همه عواملی هستند که می توانند پارچه ای را برای یک پوشاک خاص مناسب تر کنند. تعامل این عناصر - ظاهر ، احساس و عملکرد - نتیجه نهایی را که در باند فرودگاه ، فروشگاه ها یا کمد های خود می بینیم ، ایجاد می کند.
رابطه بین پارچه و طراحی پوشاک عمیق است. طراحان با دقت موادی را انتخاب می کنند که ضمن اطمینان از راحتی و پوشیدن ، دید خلاق خود را تکمیل می کنند. برخی از پارچه ها خود را به طرح های ساختاری وام می دهند ، در حالی که برخی دیگر امکان سیالیت و حرکت را دارند. انتخاب پارچه یک طراح گفتگوی بین نوآوری و عملی است ، جایی که عملکرد باید با فرم مطابقت داشته باشد.
پارچه های خاص خود را بهتر به سبک های خاص یا انواع پوشاک می دهند. به عنوان مثال ، پارچه هایی مانند پشم و پنبه به دلیل توانایی در شکل دادن به لباس ، از لباس و پیراهن مناسب استفاده می شوند ، در حالی که مواد جاری مانند نوعی پارچه ابریشمی یا ابریشم اغلب به دلیل پارچه های برازنده برای لباس یا لباس شب انتخاب می شوند. ضخامت یا سبکی پارچه می تواند بر فصلی پوشاک تأثیر بگذارد. پارچه های سنگین تر مانند Tweed یا Velvet با ماه های سردتر همراه است ، در حالی که مواد سبک تر مانند کتانی یا پنبه اغلب برای مجموعه های بهار و تابستان انتخاب می شوند.
پارچه هایی که در ساخت پوشاک مورد استفاده قرار می گیرند در طیف گسترده ای از دسته ها قرار دارند که هر کدام مجموعه ویژگی های خاص خود را دارند. اساسی ترین تمایز در انواع پارچه بین الیاف طبیعی و مصنوعی است. الیاف طبیعی مانند پنبه ، پشم ، کتانی و ابریشم قرن ها مورد استفاده قرار گرفته و خصوصیات منحصر به فردی را ارائه می دهند که آنها را در کاربردهای مختلف لباس مطلوب می کند. از طرف دیگر ، الیاف مصنوعی مانند پلی استر ، نایلون و اسپندکس در قرن بیستم توسعه داده شده و به دلیل مقرون به صرفه بودن ، دوام و خواص متنوع ، صنعت پوشاک را دگرگون کرده اند.
الیاف طبیعی از کیفیت بی انتها برخوردار هستند که باعث می شود آنها بسیار مورد توجه قرار گیرند ، به خصوص برای پوشاک که به معنای ماندگاری است. به عنوان مثال ، پنبه قابل تنفس ، نرم و همه کاره است و آن را به یک انتخاب ایده آل برای پوشیدن روزمره تبدیل می کند. پشم ، با ارزش برای گرمای و خاصیت عایق آن ، اغلب برای لباس های بیرونی و لباس های زمستانی استفاده می شود. ابریشم ، با براق لوکس و بافت صاف خود ، انتخابی مطلوب برای مد بالا ، به خصوص در لباس شب است.
تأثیر محیطی الیاف طبیعی می تواند متفاوت باشد. پنبه به منابع آب قابل توجهی برای کشت نیاز دارد ، در حالی که پشم ، اگرچه تخریب پذیر است ، اما ممکن است نگرانی های اخلاقی مربوط به رفاه حیوانات را شامل شود. با این حال ، پیشرفت در شیوه های پایدار امکان گزینه های سازگار با محیط زیست ، مانند پنبه ارگانیک یا پشم با منبع اخلاقی را فراهم کرده است.
در مقابل ، الیاف مصنوعی برای تقلید از ویژگی های الیاف طبیعی در حالی که مزایای منحصر به فرد خود را ارائه می دهند ، طراحی شده اند. به عنوان مثال ، پلی استر فوق العاده بادوام ، مقاوم در برابر چین و چروک ها است و به سرعت خشک می شود و آن را برای لباس های فعال و لباس های روزمره که نیاز به نگهداری کم دارند ، ایده آل می کند. نایلون ، یک پارچه بسیار انعطاف پذیر ، به دلیل استحکام آن شناخته شده است و معمولاً در لباس های بیرونی و لباس فعال استفاده می شود. Spandex ، که اغلب با سایر مواد آمیخته است ، به دلیل کشش و بازیابی آن شناخته شده است ، و ویژگی های متناسب با فرم را ارائه می دهد که آن را به عنوان یکی از لباس های ورزشی و لباس های عملکرد تبدیل کرده است .
